تحلیل فیلم Aquaman ( آکوامن) / بخش 1

تا دل‌تان بخواهد می‌توان به داستان‌گویی فیلم Aquaman با نقش‌آفرینی‌های امبر هرد و جیسون موموآ ایراد گرفت. ولی وقتی مشغول بررسی سطح سرگرمی‌سازی سینمایی اثر جیمز وان باشیم، به سادگی راهی جز تعریف و تمجید از آن نداریم.

قدم گذاشتن به عمق چند صد متری دریا و تصویرسازی از آتلانتیس، ساکنان آن و همه‌ی عناصر افسانه‌ای به خصوصی که در نقطه به نقطه‌اش به چشم می‌خورند، اصلا کار راحتی نیست و این موضوع، نقش به سزایی در پروسه‌ی ساخت «آکوامن» ایفا کرده است. به این دلیل که تقریبا اکثر آثار لایو اکشن ابرقهرمانی محبوب برای ما، فیلم‌هایی بوده‌اند که تا جای ممکن، روی واقع‌گرایی‌شان تاکید دارند و حتی در تخیلی‌ترین حالت‌شان، نهایتا زندگی روی یک سیاره‌ی دیگر با مردمان پیشرفته‌تر و تکنولوژی‌های ناشناخته را نشان می‌دهند. این وسط اما «آکوامن» انقدر پا به محیط تخیلی گسترده‌ای می‌گذارد و انقدر جهانش را متفاوت با هر چیز واقع‌گرایانه‌ای به تصویر می‌کشد که شاید بیشتر از یک فیلم ابرقهرمانی، بتوان آن را یک اثر فانتزی خطاب کرد.